Erik Belshaw urodził się 23 sierpnia 2004 roku w Steamboat Springs. Reprezentuje klub Steamboat Springs Winter Sports Club. Jego siostra – Annika również uprawia skoki narciarskie.
Początki kariery
W sierpniu 2019 roku Belshaw zadebiutował w FIS Cup, podczas zawodów w Ljubnie zajął 81. oraz 78. miejsce. Na pierwsze punkty w tym cyklu musiał czekać do następnego sezonu, gdy w Rasnovie uplasował się na 13. lokacie. Debiut w Pucharze Kontynentalnym zaliczył w styczniu 2021 roku, w Innsbrucku, gdzie konkurs zakończył na 55. miejscu. W grudniu 2021 w Zhangjiakou zdobył pierwsze w karierze punkty w drugoligowych zmaganiach, plasując się na 18. pozycji.
W sezonie 2022/2023 po raz pierwszy wystąpił w Pucharze Świata, w Szwajcarii podczas pierwszego dnia znalazł się na 38. miejscu, zaś drugiego niespodziewanie konkurs ukończył na 24. lokacie i zdobył pierwsze punkty.
Sezon 2019/2020
Swoje starty rozpoczął od sierpniowego debiutu w cyklu FIS Cup w Ljubnie, gdzie zajął 81. i 78. miejsce. Na następne starty Amerykanina musieliśmy czekać do grudnia i rywalizacji w Notodden, jednak i tam nie zdobył punktów, ponieważ zmagania ukończył na 42. i 55. lokacie. Kolejnych występów Belshaw również nie mógł zaliczyć do udanych. W trzecioligowych zmaganiach pojawił się jeszcze czterokrotnie i ani razu nie zdobył punktów. Najbliżej był tego w Rastbüchl, gdzie był dwukrotnie 52.
Zawodnik wystartował również na Zimowych Igrzyskach Olimpijskich Młodzieży, gdzie w konkursie indywidualnym był 22., a także pojawił się w sztafecie mieszanej (gdzie oprócz skoczka i skoczkini pojawiają się również kombinatorzy norwescy oraz biegacze narciarscy), którą Amerykanie ukończyli na 6. lokacie.
Na początku marca 2020 roku Erik Belshaw zadebiutował w Mistrzostwach Świata Juniorów w Oberwiesenthal. Podczas zmagań indywidualnych był 35., zaś konkurs drużynowy Amerykanie zakończyli na 10. miejscu.
2020/2021
W październiku 2020 roku zawodnik wystąpił podczas zmagań FIS Cup w Rasnovie i wykorzystując słabszą obsadę konkursów, zakończył je na 13. oraz 11. miejscu, zdobywając pierwsze punkty w tym cyklu. Jeszcze czterokrotnie pojawiał się w trzecioligowych zmaganiach, lecz ani razu nie znalazł się w czołowej „30”- 50. i 54. był w Zakopanem, zaś 33. oraz 34. w Lahti.
W styczniu Belshaw zadebiutował w Pucharze Kontynentalnym. W Austrii, podczas pierwszego dnia rywalizacji został zdyskwalifikowany, zaś drugiego był 55.
Amerykanin został powołany na mistrzostwa świata zarówno seniorów, jak i juniorów. W czempionacie dla młodych zawodników indywidualnie pomimo zgłoszenia nie wystąpił, zaś w drużynie był 11. Natomiast podczas zmagań w Oberstdorfie dwukrotnie nie przeszedł kwalifikacji, a w rywalizacji drużynowej Amerykanie uplasowali się na 10. lokacie.
Sezon 2021/2022
Podobnie jak w poprzednim sezonie Amerykanina mogliśmy oglądać w cyklach FIS Cup oraz Pucharu Kontynentalnego. W tym pierwszym wystąpił sześciokrotnie i dwa razy uplasował się w najlepszej „30.” Na koniec sezonu podczas zmagań w Oberhofie był 17., a także 20. Z dorobkiem 25. punktów w klasyfikacji generalnej znalazł się na 103. miejscu.
W zmaganiach drugoligowych pojawił się po raz pierwszy podczas sierpniowych zmagań w Czechach, co było jego debiutem w letniej edycji Pucharu Kontynentalnego. Tam znalazł się na 43. oraz 50. lokacie. Na igelicie stratował jeszcze sześciokrotnie i ani razu nie zdobył punktów. Zimę w tym cyklu rozpoczął w Zhangjiakou, gdzie przy słabszej obsadzie wywalczył premierowe punkty, gdyż zmagania zakończył na 18. oraz 16. miejscu. Następne starty nie były dla niego tak udane, na 14. występów ani razu nie znalazł się w końcowej „30.” Najbliżej wywalczenia punktów był w Oberstdorfie oraz Iron Mountain, ponieważ znalazł się na 34. i 36. lokacie. W klasyfikacji końcowej całego cyklu znalazł się na 75. miejscu.
Belshaw ponownie został reprezentantem swojego kraju podczas czempionatu dla juniorów. W Zakopanem indywidualnie był na 18. miejscu, w drużynówce męskiej na 12., zaś mikst Amerykanie ukończyli na 10.
Przełomowy sezon 2022/2023
Podczas lata Erik Belshaw występował w Letnim Pucharze Kontynentalnym, gdzie stratował 7. razy, natomiast punktował czterokrotnie. 26. był Stams, a także 22., 20., oraz 14. w Lake Placid.
Pierwsze starty zimowe nie należały do udanych dla młodego zawodnika. Podczas zmagań drugoligowych w Vikersund był 41. oraz 44., więc nikt nie spodziewał się tego że tydzień później zaliczy aż tak udany debiut w Pucharze Świata. W trakcie weekendu w Engelbergu, podczas pierwszego dnia zmagań był 38., zaś drugiego uplasował się na 24. pozycji i zdobył pierwsze punkty w elicie. W czołowej „30” znalazł się także kilka dni później na rozpoczęciu 71. edycji Turnieju Czterech Skoczni. Podczas rywalizacji w Oberstdorfie był 26. Następne starty nie były tak dobre dla zawodnika, na kolejne punkty musiał czekać aż do marcowych zmagań w Lahti, gdzie uplasował się na 26. miejscu. W Planicy nie awansował do konkursu głównego, ale w serii próbnej swój ustanowił swój rekord życiowy wynoszący 202 metry.
Zawodnik ponownie został powołany na mistrzostwa świata juniorów i seniorów. Podczas zmagań dla młodych zawodników indywidualnie był 11., zaś zarówno w obu rywalizacjach drużynowych Amerykanie zostali sklasyfikowani na 10. miejscu. W Planicy podczas czempionatu dla seniorów, na skoczni normalnej konkurs ukończył na miejscu 42., zaś zmagania na obiekcie dużym już w czołowej „30” – na 26. lokacie. Rywalizację drużynową reprezentacja Ameryki ukończyła na 8. miejscu.
Lato 2023
Podczas przygotowania do sezonu zimowego Belshaw pojawiał się dwukrotnie w zawodach Letniego Grand Prix oraz trzy razy występował w Letnim Pucharze Kontynentalnym. W elicie był 48. oraz 37. w Szczyrku, zaś w zmaganiach drugoligowych 12., 15. oraz 17. w Lake Placid.
W październiku został letnim mistrzem swojego kraju podczas rywalizacji na obiekcie HS-100 oraz HS-128.
Na zakończenie zapraszamy na nasze media społecznościowe – Facebook, Instagram, TikTok oraz Twitter.
Źródło informacji: FIS
Źródło grafiki: instagram.com/usanordic, instagram.com/erik_belshaw
