Ounasvaara (HS100) to kompleks 6 skoczni narciarskich w fińskim Rovaniemi, położonym w północnej Finlandii. Miasto znajduje się u ujścia rzeki Ounasjoki do Kemi, zaledwie kilka kilometrów na południe od północnego koła podbiegunowego. Rovaniemi jest stolicą regionu Laponia, pełni także funkcję ośrodka narciarskiego.
Parametry skoczni HS100
Wielkość skoczni: HS 100
Punkt K: 90m
Rekord skoczni mężczyn: 103,5 m – Taku Takeuchi (JAPONIA), 23.03.2005
Letni rekord skoczni mężczyzn: 103,0 m – Ilkka Herola (FINLANDIA), 13.08.2022
Rekord skoczni kobiet: 98,5 m – Ulrike Gräßler (NIEMCY), 08.12.2009
Długość rozbiegu: 77m
Kąt najazdu: 37°
Długość najazdu: 6 m
Kąt progu: 10°
Wysokość progu: 2,7 m
Prędkość: 86,4 km/h
Kąt lądowania: 34°
Historia skoczni
Pierwszy obiekt
W rezultacie pierwsza w historii skocznia w Rovaniemi powstała w lutym 1927 roku. 30-metrowy obiekt został zainaugurowany w 11 grudnia tego samego roku, a sam był użytkowany przez 20 lat. W jej rekord wyniósł 43.5 metra, a jej ostatecznym rekordzistom okazał się fiński kombinator norweski – Timo Murama, który startował w latach trzydziestych XX wiek. Murama zajął siódme miejsce w kombinacji norweskiej na Zimowych Igrzyskach Olimpijskich 1936 w Garmisch-Partenkirchen.
Pöyliövaara (K70)
W latach 1935-1936 powstawała drewniana skocznia Pöyliövaara (K70). Natomiast jej oficjalne otwarcie obiektu nastąpiło 29 marca 1937 roku, podczas którego rozegrano pierwsze zawody. Wówczas najdłuższy skok oddał Fin Timo Murama, który poszybował na odległość 71 metrów. Rekord ten obowiązywał przez cztery lata, ponieważ w 1941 roku o trzy metry poprawił go Lauri Pietikäinen, który w tym samym roku został mistrzem kraju. W rezultacie Pietikäinen zajął drugie miejsce, ze względu na słabsze oceny za styl, a triumfatorem rywalizacji został Niilo Toppila. Pöyliövaara była wówczas największą skocznią w Finlandii w tamtych czasach, a możliwe było na niej skakanie nawet 80-metrów. Ostatecznie Pöyliövaara została zniszczona 10 sierpnia 1944 roku podczas wojny w Laponii, ponieważ skocznia była używana jako wieża obserwacji przestrzeni powietrznej.
Keskari
Trzy lata później zdecydowano się na postawienie nowego obiektu, ponownie wykonanego z drewna. W rezultacie wybudowano 50-metrowy obiekt, który nosił nazwę Keskari. Niestety, obiekt dwukrotnie uległ pożarowi, pierwszy raz w 1956 r., natomiast doszczętnemu zniszczeniu uległa w 1976 roku. Na jej miejscu, w 1983 roku powstał nowy obiekt o punkcie konstrukcyjnym na 64 metrze. Skocznia ta posiadała igelit.
Mniejsze obiekty
W latach 50. XX wieku, wybudowano obiekty K35, K25, K15 oraz K6 po południowej stronie Ounasvaara. Niestety obiekty zostały zniszczone w 1987 roku. W tym samym roku powstały nowe obiekty K25, K15 oraz K6, a w późniejszym czasie powstał także obiekt K35.
K90
Natomiast pierwszy obiekt, na miejscu dzisiejszej Ounasvaaran Hyppyrimäki o punkcie K90 rozpoczęto budować w 1961 roku, a rok później nastąpiło jej oficjalne otwarcie. Podczas pierwszych zawodów najdłuższy skok oddał Pekka Yliniemi, który poszybował na 87 metr. Rekord ten poprawili kolejno Martti Niemi (89.5 m) w 1965 roku, a trzy lata później Raimo Ekholma osiągnął odległość 90 metrów.
W 1976 roku próg został skrócony o jeden metr. Na zmodernizowanym obiekcie Esko Rautionaho, ojciec skoczkini Jenny Rautionaho oddał skok na 94 metr. Rautionaho dwukrotnie brał udział w igrzyskach olimpijskich, natomiast w 22. Turnieju Czterech Skoczni zajął 10. miejsce. Taką samą odległość uzyskał także Jouko Törmanen, który w 1980 roku w Lake Placid został mistrzem olimpijskim na skoczni dużej.
Ponowną modernizację obiekt przeszedł w 1990 roku. Wówczas skocznia uzyskała porcelanowy najazd, a także została pokryta igelitem. W rezultacie umożliwiło to oddawanie ponad 100-metrowych skoków.
Kolejną modernizację Ounasvaara przeszła latem 2014 roku. Wówczas jej koszt wyniósł około 320 tysięcy euro. Odnowiony został najazd, który został wyposażony w system podwójnych torów na lato i zimę, z systemem chłodzenia.
Na skoczni we wczesnych latach XXI wieku odbywały się konkursy Pucharu Kontynentalnego w skokach narciarskich, a także kombinacji norweskiej. Obecnie ostatnie międzynarodowe zawody w Rovaniemi odbyły się 19-20 grudnia 2015 roku, gdzie triumfy odnieśli reprezentanci Niemiec – Karl Geiger oraz David Siegel. Obecnie na Ounasvaara (HS100) odbywają się zawody krajowe oraz mistrzostwa Finlandii.
Mistrzostwa Świata Juniorów w Narciarstwie Klasycznym 2005
W 2005 roku w Rovaniemi na skoczni Ounasvaara (HS100) rozegrano po raz dwudziesty siódmy Mistrzostwa Świata Juniorów w Narciarstwie Klasycznym w dniach 23–25 marca. W ramach mistrzostw rozegrano dwie konkurencje – indywidualne i drużynowe zawody mężczyzn. Pierwszego dnia przeprowadzono konkurs drużynowy, w którym najlepsza okazała się reprezentacja Słowenii. Wówczas Słoweńcy wystartowali w składzie Mitja Mežnar, Matevž Šparovec, Jurij Tepeš i Nejc Frank. Natomiast wicemistrzami została Polska, reprezentowana przez Pawła Urbańskiego, Wojciecha Topora, Piotra Żyłę oraz Kamila Stocha. Ostatecznie brązowe medale wywalczyli Finowie: Anssi Koivuranta, Jere Kykkänen, Olli Pekkala i Joonas Ikonen. W konkursie zaprezentowało się 15 drużyn.
Natomiast w konkursie indywidualnym zaprezentowało się 67 zawodników z 19 krajów. Złotym medalistą został wówczas Fin Joonas Ikonen, przed Austriakiem Arthurem Pauli i Słoweńcem Jurijem Tepesem. Jeśli chodzi o reprezentantów Polski, to najlepszy wynik uzyskał Kamil Stoch, który zakończył zmagania na 8. miejscu. 13. wynik uzyskał Piotr Żyła, natomiast Paweł Urbański zajął 16. pozycję. Dodatkowo 30. rezultat należał do Wojciecha Topora. Wśród startujących wtedy zawodników znaleźli się także 10. Sebastian Colloredo, 20. Gregor Schlierenzauer, 20. Tom Hilde, 26. Severin Freund, 27. Thomas Thurnbichler, czy 42. Roman Koudelka.
Na zakończenie zapraszamy na nasze media społecznościowe – Facebook, Instagram, TikTok oraz Twitter.
źródło informacji: własne, skisprungschanzen.com
źródło grafiki: Lukáš Doležal, Artur Bała, skisprungschanzen.com
